De kop is eraf. Het wandelproject Pad van de Vrijheid voor de wandelsite is nu echt van start gegaan. En hoe zeg. Een grote groep wandelaars is komen opdagen, wel 17 personen die soms vroeg hun bed uit moesten om op tijd in Wageningen te zijn, en wat hadden we fantastisch weer. De blauwe heldere lucht was voor een groot deel van de dag zichtbaar. Ik was echter even bang dat ik het koud zou krijgen vandaag want ik stond op station in de ochtend te springen om het een beetje warm te krijgen, maar dat was eigenlijk het enige moment v.d. dag dat ik het koud heb gehad.
We dronken allereerst koffie bij Visum Mundi (betekent wereldbeeld in het Latijn). De oude aula van de Wageningse universiteit, hier vonden de promoties plaats. We werden hier heel vriendelijk ontvangen en getrakteerd op een mooie korte geschiedenis van het gebouw. Het is gebouwd met geld dat alumni bij elkaar hadden gespaard. Er werd aangegeven dat de koffie erg goed zou zijn, nou daar was geen woord van gelogen, zelfs mijn decafé smaakte echt naar koffie. Ook mochten we in de nieuwe filmzaal kijken, en die is prachtig, er is veel hout gebruikt en het lijkt mij een genot om daar in die luxe stoelen een film te kijken. We werden ook gewezen op de glas in lood ramen waarin de wapens van Batavia en Suriname te zien waren.
De wandeling liep nu richting de stadsgrens van Wageningen waar we even stilstonden bij een beeld met de naam De Levenspoort, een schitterend oorlogsmonument ter nagedachtenis aan de deportatie van Joden uit Wageningen en omgeving dat gemaakt is door Yetty Elzas. Het staat in de omgeving waar ooit de Wageningse synagoge stond. De synagoge is door de Duitsers vernietigd maar we konden in het Pad v.d. Vrijheid boek nog een oude foto van deze synagoge bekijken.
Nadat we de stad uitliepen kregen we zicht op de Grebbeberg, een 52 meter hoge heuvel die de zuidoostelijke punt vormt van de Utrechtse Heuvelrug, een stuwwal. De heuvel is vooral bekend door de Slag om de Grebbeberg in mei 1940. Op de Grebbeberg bevindt zich het Ereveld Grebbeberg waar meer dan 800 Nederlandse militairen en 1 burger die zijn gesneuveld tijdens de Tweede Wereldoorlog begraven liggen.
Via een steile lange trap zochten we onze weg door dit prachtig stuk natuur naar onze lunchplek. Hier gingen we zo zitten dat we zicht hadden op de Blauwe Kamer, een paradijs voor vogelliefhebbers. Ook konden we de Neder-Rijn goed zien in de diepte, en heel in de verte ’t Veerhuis in Opheusden, sinds 1800 een verzamelplaats voor handelaren, lokalen en echte sfeerproevers. Hier zouden we later op de dag om 15u aanlopen voor een kop koffie of thee.
Na de lunch liepen we over de Heimenberg, een voormalige ringwalburg die vermoedelijk stamt uit de zevende eeuw na Christus. Frederik V van de Palts heeft hier op een plateau boven de Rijn, de zogenaamde Koningstafel, jachtfeesten gehouden.
Vervolgens was ik erg onder de indruk van een gedicht van J.C. Bloem op de Gedenkzuil: VIJF DAGEN – EN DE VRIJHEID GING VERLOREN, VIJF JAREN – EN EERST TOEN WERD ZIJ HERBOREN, ZO MOEIZAAM TRIOMFEERT GERECHTIGHEID, AAN DIT BESEF ZIJ DEZE GROND GEWIJD. Dit bevestigde mijn gevoel dat we altijd waakzaam moeten blijven als vrijheid onder druk komt te staan, want voor je het weet ben je de vrijheid kwijt en duurt het veel langer voordat je de vrijheid weer terugkrijgt. Beter voorkomen dan genezen!!
We werden ook gewezen op betonelementen in de grond waarop diverse teksten staan opgenomen die rechtstreeks komen uit oorlogsverslagen en ooggetuigenverklaringen. Ze liggen als herinnering aan de slag om de Grebbeberg in een fietspad en een nieuw wandelpad.
We stonden even stil bij een herstelde loopgraaf. De loopgraaf was onderdeel van de stoplijn, de laatste linie van de verdediging. Dit bouwwerk was in de oorlog honderden meters lang. We keken vanuit de loopgraaf uit over een akker. De Duitse soldaten vielen vanaf deze kant aan.
We daalde af richting de Neder-Rijn en staken deze via een brug over, en liepen in de Uiterwaarden richting een prachtig Monument De Wacht, een beeld van een robuuste boerenvrouw. De vrouw kijkt uit over de Neder-Rijn in de richting van de Grebbelinie met haar gedachten bij de verschrikkingen van de vijf jaar Tweede Wereldoorlog. Zelf had ik het gevoel dat haar gedachten iets zouden kunnen zijn als: Jeetje wat een ontzettend kinderachtig mannen-ego ding daar aan de overkant. Waar houden die kerels zich toch in godsnaam mee bezig. Maar het was daar allesbehalve kinderachtig wat daar aan de overkant van de rivier te zien en te horen was. Het moet daar tijdens de slag ronduit verschrikkelijk zijn geweest!!
We zagen ook nog een deel van een restant van de verlengde Grebbelinie ‘De Spees’, een verdedigingslinie tegen de dreiging vanuit Duitsland. Recent is het buitendijkse deel van De Spees als aardfort gerestaureerd en voorzien van een, ook ecologisch interessante, vestinggracht.
Ook een replica van een Romeinse Wachttoren konden we aanschouwen. De Romeinse Wachttoren is een replica van een van de oude wachttorens uit de Betuwe, ooit stonden hier veel meer wachttorens. Vanuit de wachttorens werd het fort bewaakt
Na 16 km, was daar dan eindelijk ’t Veerhuis, dat bestaat uit een chic restaurant, maar wij zaten in het naastgelegen café. Deze kleine knusse ruimte gaf mij het gevoel van een gezellig bruin kroegje. Hier namen we afscheid van 2 wandelaars, die de pont naar de overkant namen om terug te lopen naar Wageningen, maar de rest glibberde, met vallen en opstaan, naar Opheusden. Bij het NS-station namen we moe en voldaan afscheid van elkaar. Deze 19 km lange wandeling is mij supergoed bevallen vanwege de afwisseling, de prachtige natuur, het weer, en de indrukwekkende geschiedenis en daarom kijk ik uit naar de andere 6 wandelingen die nog op het programma staan, en zullen gelopen worden in januari en maart.
Groetjes,
Pascal
Mede wandelaar Jeanne heeft op haar blog een mooi fotoverslag gemaakt van deze gezamenlijke wandeling. Via deze link lees je deel 1 en deel 2 van haar wandel verslag.