De voorlaatste Pad van de Vrijheid etappe vandaag, startend vanaf het station in Lunteren. Vroeg vanuit mijn woonplaats met een andere wandelaarster richting Veenendaal Centrum gereden. Daar ontmoetten we nog een aantal wandelaars, die dezelfde buurtbus namen naar ons startpunt van vandaag. We waren veeeeeel te vroeg, dus de anderen zijn alvast naar het centrum gelopen, alwaar ze om 10u bij onze koffiestop op het terras konden gaan zitten. Zelf ben ik even rustig kriskras door Lunteren gelopen, de bibliotheek bezocht, even een supermarkt in om wat vegan chocolademelk te kopen. Daarna rustig terug naar het station, alwaar ik een voor mij nieuwe wandelaarster op het perron in het zonnetje aantrof. Samen even lekker van de opvallende ”zondagsrust” op vrijdag genoten. De rest van de groep was allemaal netjes op tijd, en we liepen vervolgens naar de koffiestop 400 meter verderop, waar de anderen al heerlijk op het terras zaten.
De eerste 3 km zijn het overslaan meer dan waard, langs drukke wegen. Maar ik was van tevoren al ingelicht dat deze etappe waarschijnlijk niet mijn top 4 gaat halen, mocht ik ooit het Pad v.d. Vrijheid in een meerdaagse gaan gieten. En bij deze kan ik deze conclusie bevestigen, deze haalt inderdaad de top 4 niet, mede ook dat er ook weinig herdenkingspunten in de route liggen. Diegene die ik de moeite waard vond, zal ik verder kort toelichten.
We liepen langs het Thomashuis ”Roodselaars-Hoeve” in deze hoeve wonen 9 bewoners, het is een gemixte groep: man/vrouw, leeftijd en ontwikkelingsniveau. We sloegen vervolgens rechtsaf het Landgoed Roodselaar in, en namen hier een korte pauze. We hadden mooi uitzicht op een Sequoia-achtige boom, een boom uit de cipresfamilie. Over dit landgoed is snel niet veel informatie te vinden, alleen dat het nieuw aangelegd landgoed is. Je treft er aardige vennetjes. Oeverzwaluwen schijnen hier te broeden, maar die heb ik niet kunnen spotten. Maar het was er eindelijk rustig na het drukke begin van de wandeling.
De Slaperdijk was een volgend bijzonder deel van de route, plotseling loop je over een dijk. Over het algemeen heeft de Slaperdijk aan de verwachtingen voldaan. Bij de doorbraak van de Grebbedijk in 1711 hield de Slaperdijk het water tegen. In 1855 brak de Slaperdijk echter wel door. Al sinds het einde van de zestiende eeuw waren er plannen om een linie in de Gelderse Vallei aan te leggen. Uiteindelijk werd de Grebbelinie tijdens de Oostenrijkse Successieoorlog (1740-1748) aangelegd. Het was een waterlinie, die bestond uit een dijk die van zuid naar noord door de Vallei liep, met aan de oostzijde een serie inundatiegebieden. Om te voorkomen dat het water in een keer door zou lopen naar de Zuiderzee werd de Vallei door een aantal west-oost lopende dijken in segmenten (‘kommen’) verdeeld, elk met een eigen waterpeil. De Slaperdijk heeft als één van de dwarsdijken of ‘komscheidingen’ gefunctioneerd. Tegelijk maakte de Slaperdijk het mogelijk om droog door de inundatiegebieden te komen.
Aan het eind van de dijk liepen we het Fort aan de Buursteeg in. Fort aan de Buursteeg is een aarden vestingwerk van de Grebbelinie. Het werd in 1786 aangelegd op de plaats waar de Buursteeg en de Slaperdijk bij elkaar komen. Het fort is maximaal 500 meter lang en 300 meter diep, inclusief grachten, en is hiermee het grootste bewaard gebleven fort van de Grebbelinie. Vanwege de omvang konden er enige honderden militairen bivakkeren binnen de vestingwallen.
In mijn ooghoek zag ik al het kunstwerk Eenheid van Alles, waarover ik thuis al een foto had gezien in het boek Pad v.d. Vrijheid. Voor de Beeldenroute 2017 langs de Grebbelinie heeft kunstenaar Ton Kroes het kunstwerk ‘Oneness of All’ ontworpen. Het kunstwerk van Kroes is gebaseerd op de wiskundige vorm van de dodecaëder. Dit is een gelijkvormig twaalfvlak. Alle vlakken hebben dezelfde vijfhoek als vorm, alle zijden van de vijfhoek zijn even lang. Als een kazemat staat het object op de wal van het Fort aan de Buursteeg en ziet het uit over de omgeving. De dodecaëder is te betreden met een deur. Binnen in worden alle religies opgeroepen samen verantwoordelijkheid te nemen voor onze wereld. Dus Islam, Hindoeïsme, Boeddhisme, Jodendom en Christendom maak deze wens van Ton Kroes werkelijkheid.
Plots zaten we heerlijk met uitzicht op een zandvlakte, waar mensen heerlijk een boek zaten te lezen, en een gezin met hun kinderen plezier hadden. Hier even op adem komen voordat we het laatste stuk van de wandeling gingen lopen. Dit was ook voor mij het mooiste stuk, want het pad ging over van lange rechte wegen naar een meer op en neer parcours door bossen toen we over het Landgoed Prattenburg liepen. Ik merkte meteen dat we hier over de Utrechtse Heuvelrug liepen. Het landgoed meet ruim 430 hectare, grotendeels bestaande uit bos. Op het landgoed staat een in 1887 gebouwd huis met kasteelachtig uiterlijk omgeven door een tuin in de landschapsstijl. Het is sinds 1694 in het bezit van de familie Van Asch van Wijck. Helaas ligt deze niet op de route. We zagen wel een monument voor de vermoorde verzetsstrijders waarvan de graven nooit zijn gevonden. Jaarlijks voelen nazaten nog steeds het gemis van een graf. Velen van deze nazaten keken na de oorlog jarenlang uit naar de terugkomst van hun man, vader, broer of ander geliefd familielid.
Deze etappe was de warmste etappe die we tot nu toe gelopen hebben, ik las 23 graden op een gegeven moment. Enkele wandelaars hadden ook al hun korte broek aangetrokken. De volgende week staat de laatste wandeling van deze 150 km lange tocht, die ons aan onze vrijheid mag doen denken, op het programma. Deze eindigt dan in het opgeknapte Hotel de Wereld, alwaar ik rond de kerst mijn plannen over dit ”project” liet optekenen door Lysbeth, die als het goed is ook weer van de partij zal zijn. Ik wil jullie allemaal nogmaals bedanken dat jullie er (weer) bij waren, de gezellige gesprekken, het rustig accepteren van de onverwachte omweg, en jullie heerlijke gepraat met elkaar als ik even alleen rustig vooroploop, of tussen jullie in kom lopen. Ik geniet daar enorm van. Dank!!! Groetjes Pascal
Mede wandelaar Jeanne heeft op haar blog een mooi fotoverslag gemaakt van deze wandeling.
